Skip to main content

Radio Lofoten : de grooooote visvangst

Beste luisteraars,

Welkom bij Radio Lofoten late night !

Niettegenstaande onze reporter al enige tijd terug is uit Noorwegen, neemt het niet weg dat we hem blijven bestoken met interviews om zijn verhaal af te maken.

Het feit dat we hem al geruime tijd niet hebben gehoord is volledig te wijten aan het feit dat zijn vrouw hem verplicht in “quarantaine” heeft gezet.

Geen quarantaine omwille van Covid 19, neen, quarantaine omwille van te veel klusjes en te lang van huis weg geweest de laatste 2 weken… J.

Ze is zo lief meneer…

Zo dit gezegd hebbende, gaan we over naar onze reporter vanuit zijn quarantaine-oord te Leest !

We laten hem aan het woord…

Dag 8 – Vierde visdag

Voor de verandering… regen, regen en nog eens regen.

Maar we beginnen te relativeren.  Eigenlijk is het weer zo slecht nog niet.  Het heeft tot nog toe uiteindelijk maar 1 keer geregend.  Weliswaar van woensdag tot woensdag, maar 1 keer regen is toch zo slecht nog niet hé.

De wind is sterk aanwezig, maar de richting is gunstig…  we gaan aan de Noordzijde buitengaats kunnen vissen.

We opteren om te starten op 45m diepte, maar zonder resultaat.  We zakken af naar resp. 40m, 35m, 30m en zelfs nog minder.  De vis doet het niet.  Tegen 2u in de namiddag horen we dat ook op de andere boten de vangsten tegenvallen.  Zelfs op de stek waar we gisteren koolvissen konden meppen, gaf nu niemand thuis.  Vreemd.  Uiteindelijk besluiten we om ons geluk aan de Zuidzijde van het eiland te proberen.  Na anderhalf uur varen komen we daar ter plekke aan.  Het leek wel of we in de hel terecht kwamen.  We werden verwelkomd door golven van dik 5 meter en meer.  Onze schipper was sprakeloos en begreep niet goed hoe in deze zee te varen.  Maar met enige overtuiging van mezelf en Marc, loodste hij ons naar de visstekken.  We waren daar met een viertal boten en hoewel we slechts enkele tientallen meter van elkaar verwijderd lagen, zagen we elkaar meer niet dan wel…  Onze Luc, die had dit nog nooit meegemaakt.  Hij gaat hier nog vele jaren over napraten.  En Johan…  die kreeg de vaar-microbe steeds meer te pakken.

Maar ook hier was de vis niet op appel.  Dus tegen vijfen moesten we ons gewonnen geven.  Slechts enkele gullen en koolvissen en een paar lommen en één enkele leng omvatten de vangst.

Bij het aanmeren kregen we het nieuws dat de 2 laatste dagen betere vooruitzichten gaven en dat ook de visgidsen met ons het water zouden opgaan.  Dat beloofd…

Dus het zou een rustige avond worden vandaag…  Beetje aperitieven, beetje kokerellen, beetje eten, doucheke en dodo doen.  Beetje opwarmen onder de lakens.

Bij het slapen gaan werden we plots door Marc terug geroepen.  Hij verzocht ons om nog even op het terras te komen.  Ware het niet dat we het Noorderlicht konden zien.  Een schouwspel van groen licht dat tijdens de nacht de hele hemel opklaart.  Alsof een dancing met zware lasers de hemel kleurt, maar dan tientallen keer mooier, sterker en prachtiger…  Het is een belevenis die elkeen eens zou moeten kunnen aanschouwen.  Prachtig !!!

 

Dag 9 – Vandaag met de visgids op pad

Naar aanleiding van een afzwakkende wind in de namiddag, besloten Calle en zijn compaan om pas op de middag uit te varen naar de door hen gekende stekken.  Wij zouden dan met 5 boten volgen en hun instructies ter plaatse nauwlettend opvolgen.

Maar zoals het een gedreven visser betaamd, was in ons huisje niemand bereid om tot de middag op het droge te blijven.  Dus gingen wij reeds rond halftien het water op.  Tegen de middag zouden we dan inpikken aan de meute boten, zodra die ons passeerden.  We besloten ons geluk even te proberen in de zg “Schollenbaai”.

Weliswaar zonder veel succes.  Buiten enkele ondermaatse gulletjes en koolvissen (die perfect konden dienen als aasvis), was het niet veel soeps.  De grote schollen bleven afwezig.

Het kan best dat de pladijs onlangs werd verkozen tot vis van het jaar.  Maar in de Schollenbaai weten ze dat nog niet hoor…

Net na twaalven zagen we dan een Armada met liefst 7 boten passeren.  Dus binnendraaien, motor in vitesse en koers richting de gekende visstekken.  Calle dropte ons na een halfuurtje varen op een plateau die opliep van 30m tot 9m.  Hier zouden we mooie vissen kunnen vangen.

Hij zelf zonderde zich enkele honderden meters af en na korte tijd riep hij dat hij een kabeljauw van 8kg, 11kg en zelfs één van 13kg had gevangen.  Hij sprak ook over grote koolvis en zag een heilbot passeren.

Kan best !  Maar onze boten zagen zulke vissen niet aan boord komen.  En even op de radio roepen dat je dikke vissen vangt, onder de vorm “catch en release”, dat kan het kleinste kind.  Na een uurtje of twee, heb ik (op vraag van een vissende college) dan de Calle om betere assistentie gevraagd, wat hij ook onmiddellijk deed.  De boten werden op sleeptouw genomen en direct volgden er aanbeten van grotere kabeljauwen.  Ronny Korsten wist een heilbot van 72 cm te vangen.  En onze boot vond opnieuw een wolk aan mooie koolvissen, waaronder ook grote gullen joegen.  Spectakel verzekerd !

Het was al na zessen, toen we besloten om binnen te varen.  We hadden enkele koolvissen en kabeljauwen mee om te fileren.  Een vijf à zes per soort.  Hiermee hadden we al werk genoeg.  Want het zou vlug donker zijn.

En het beloofde een korte nacht te worden want morgen zouden we al voor dag en dauw het water op gaan.

Het was al na tienen, alvorens we van een welverdiende maaltijd genoten…

Nadien nog even afruimen, tasje thee gedronken en beddebak in !

Dag 10 – Het magisch moment

Vanmorgen liefst om 4.30u uit bed.  Geen tijd voor spek met eieren.  Het zal een sneetje salami of een veeg choco worden.  We worden om kwart voor zes op de boot verwacht.  Calle wil om 6u varen.  Kwestie van op de goeie moment op de goeie stek te zijn.

Na anderhalf uur varen, op een stek aangekomen waar we koolvisjes moeten vangen.

Kwartiertje later krijgen we dan de instructies waar we de dikke vis kunnen vinden.  Maar opnieuw beantwoorden de beviste stekken niet aan de verwachtingen.  Met onze boot opteren we dan onze eigen weg te gaan…  We blijven in de buurt, maar vertrouwen meer op de apparatuur dan op de visgids.  En bingo !

Bij een drift korter onder de kant, staan we al snel alle vier met een kromme hengel…

En het blijft maar doorgaan.  Kabeljauw, lom, koolvis, pollack, ze blijven de hengel maar kromtrekken.  De ene vis na de andere komt boven…

En dan…  dan is daar dat ene magische moment.  Daar waar we het allemaal voor doen…

Voor de duizendste maal, misschien wel de tweeduizendste maal, of wellicht nog meer deze week, gooi ik mijn shadje zo ver mogelijk weg.  Mijn Sandy Andy…

Terwijl ik hem naar een diepte van 22meter laat afzinken, drink ik even van een colaatje.  Bodem bereikt en direct opnieuw contact maken en hem stroomafwaarts sturen.  Eenmaal helemaal uitgedreven, begin je deze shad dan langzaam binnen te vissen.  Slag om slag op de molen…  Telkens weer.  Wachtend op een aanbeet.

En dan plots, nietsvermoedend, als een duivel uit een doosje, is daar dat magisch moment…  Een klap op de hengel.  De slip giert als een oude koffiemolen en voor je goed en wel beseft wat er gebeurt, is er al een meter of twintig lijn van je spoel.  Zou het ???  Zou het echt ???  Zou het hier gaan om de langverwachte aanbeet van een heilbot ?  En ja hoor, daar vertrekt ie voor de 2e maal…  De lijn giert van de molen, zoals de adrenaline door mijn keel.  Mr Halibut laat van zich horen.  Deze vis ga ik vangen !  Geen twijfel mogelijk…

Stilaan begin ik aan mijn dril.  Spanning houden is de boodschap.  Het weerwerk is geheel anders dan bij een gul of koolvis.  En ja hoor…  Na enkele minuutjes verschijnt daar een heilbot aan de oppervlakte.  Nog een laatste run en zodra die gekenterd wordt, is de heilbot klaar om geschept te worden.

Na voorzichtig onthaken en de nodige foto’s wordt deze vis met de meeste zorg terug vrij gelaten.  Niettegenstaande hij er zéér lekker uitziet, krijg ik het niet over mijn hart hem van het leven te beroven.  Hij is zo lief meneer.  En vooral…  Hij heeft mij zonet een magisch moment gegund…

Yesss !  Mr halibut is mine !  Hiervoor hebben we 3.000km gereden.  Ook al gaat het hier om een kleine heilbot (een baby van pakweg een 3kg), toch ben ik er tevreden mee…  En wat een kracht heeft dit beestje !

We sluiten deze laatste visdag af met een grote pollack en besluiten rond 15u binnen te varen.

Zo, de visserij zit erop…  nog een leuke avond en morgen vangen we de terugreis aan.

 

Zo beste luisteraars, voor het verslag van de terugreis komen we later nog even bij jullie terug in een volgende uitzending.

Onze reporter ter plaatse gaat jullie zelfs een raadsel voorleggen.  Eentje waarop hij zelf het antwoord niet kent…

Dat beloofd !!!

God natt !

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *